το καλοκαίρι που έσπασα το χέρι μου
περίμενα το γράμμα σου
δεν έχω αισθήματα για σένα τώρα
τώρα που σε ξέρω καλύτερα
μακάρι να σε είχα αγαπήσει τότε
πριν περάσει η ηλικία μου
και πριν ένας παγκόσμιος πόλεμος κάνει μαζί μας ό,τι κάνει
ονειρεύτηκα ότι οδήγησα μέχρι το σπίτι μου στο Χιούστον
σ'έναν αυτοκινητόδρομο που ήταν υπόγειος
δεν υπήρχε φως που να μπορούσαμε να δούμε
καθώς ακούγαμε τον ήχο
της μηχανής που έσβηνε
νιώθω σαν να ζω
σε μια πόλη χωρίς παιδιά
ένας κήπος παρατημένος για τα χαλάσματα απ'έναν εκατομμυριούχο
μέσα σε μία ιδιωτική φυλακή
ποτέ δεν μπορείς να εμπιστευτείς έναν εκατομμυριούχο παραθέτοντας την επί Του Όρους Ομιλία
συνήθιζα να πιστεύω ότι δεν ήμουν σαν κι αυτούς
αλλά αρχίζω να έχω αμφιβολίες
έχω αμφιβολίες σχετικά με αυτό
όταν κρύβεσαι υπόγεια
η βροχή δεν μπορεί να σε βρέξω
αλλά νομίζεις ότι η δικαιοσύνη σου θα μπορούσε να πληρώσει
τους τόκους του χρέους σου;
έχω αμφιβολίες σχετικά με αυτό
νιώθω σαν να ζω
σε μια πόλη χωρίς παιδιά
ένας κήπος παρατημένος για τα χαλάσματα απ'έναν εκατομμυριούχο
μέσα σε μία ιδιωτική φυλακή
νιώθω σαν να ζω
σε μια πόλη χωρίς παιδιά
ένας κήπος παρατημένος για τα χαλάσματα απ'έναν εκατομμυριούχο
μέσα σε μία ιδιωτική φυλακή