Страціла цябе пяць дзён як...
Стаў у жыццi гэтым толькі холад,
А ты… мяне больш не шукаў.
Шмат людзей мяне пытаюць,
I развярэджваюць мне рану,
Ва мне… не зажывеш ніколі.
Нават боль раблю i сябру я,
Кожны вечар тут які.
Паклялася, буду слухаць,
Здрадзіла яму, сябе…
Таму што ты, калі паранен, то не знаеш
Ніколі:
Акрыяць (Ачуняць) -- цi лепей будзе,
Або пайсці на дно?
Назаўсёды…
Любімы мой, як я змагу
Змірыцца з гэтым вось жыццём?
Цябе люблю я, i толькi, і малю цябе:
Дапамажы мне знішчыць цябе.
Страціла цябе пяць дзён як...
Слёз праліта ўжо тысяча,
Да цябе… я прыбітая.
Гэта ўсё, і нават больш, чым усё,
Каб ды збегчы спрабаваць мне,
Прабавала пагарджаць табой,
Здрадзіць цябе, сабе -- балюча.
Таму што ты, калі нават тонеш, то не знаеш
Ніколі:
Лепей будзе намагацца,
Цi дазволіць мне пайсці
На дно мора.
Любімы мой, як я змагу
Змірыцца з гэтым вось жыццём?
Цябе люблю я, i толькi, і малю цябе:
Дапамажы мне знішчыць цябе.
Калі ў думкі я вярнус твае аднойчы,
Скажы, хто зможа выбачыць табе,
Калі табой жа быў забыты ўчора? Калi б…
Толькі прыціснуў моцна ты ўсяго
І пагаварыў...
Мой мiлы!
Цябе люблю, i толькi, і малю цябе:
Дапамажы мне знішчыць цябе.