Cinema lyrics

Żal rośnie jak las – sto lat,

lodowce płoną jeszcze w nas,

choć zachwyt już przeminął.

Spójrz – miłość to byłam ja,

to, co ma w pieśni kiedyś żyć,

to w życiu musi zginąć.

Cinema, bo cinema –

podróż przez śmiech i płacz

do pustych brzegów smutku.

Cinema – spłoszony rytm dnia,

baje go Pantarej

już mniej.

Więc, przekreśl to „więc” i milcz.

Co łatwo przyszło, musi iść,

namiętność jest jak wena.

Spójrz – wątek się rwie jak nić,

a może tamto prawdą jest,

a nas po prostu nie ma.

Cinema, bo cinema –

podróż przez śmiech i płacz

do pustych brzegów smutku.

Cinema – spłoszony rytm dnia,

baje go Pantarej

już mniej.