Πόσα φεγγάρια φεύγουν
και εμείς περιμένουμε
να ξυπνήσει η καρδιά
που φαίνεται να έχει σπάσει.
Όλος ο καιρός που πέρασε
δεν με απομακρύνει από πλάι σου
Ουρανός ενός χρώματος
που συνεχίζει να με κάνει να τον ερωτεύομαι.
Υπάρχει κάτι που μένει ζωντανό
που μας ανανεώνει την παραίσθηση
και στην τελευταία ανάσα...
Η στιγμή πια έφτασε
με τα δόντια σφιγμένα
ουρανός ενός χρώματος
είναι φυλαγμένος στην ψυχή.
Ζωή, τι φτωχή ζωή
να ζήσεις σε αυτό το μέρος
Ας μάθουν, ας μάθουν αυτοί
ότι δεν μπορούν να τραγουδήσουν για αυτήν
Υπάρχει κάτι που μένει ζωντανό
που μας ανανεώνει την παραίσθηση
και στην τελευταία ανάσα...
Αχ, ουρανέ*, χάρισέ μου έναν ήλιο...