Τι προσδοκάς από εμένα να σου πω
αν εσύ δεν ευθύνεσαι
και αν τόσο ξαφνικά όλοι βαρεθούμε
τα πάντα τη στιγμή που χάνονται στη λήθη ;
Η αγάπη άρκεσε και για τους δυο μας,
έτσι ώστε ό,τι απομένει να μη το χρειαστούμε,
για να γελάσουμε και να κοροϊδέψουμε ο ένας τον άλλο
και για να ξεψυχήσουμε στο τέλος...
Όμως, σήμερα εσύ μου φαίνεσαι πολύ καλύτερος
απ'ό,τι υποψία μου είχες κινήσει τότε στο παρελθόν...
Χορωδιακό:
Όμως, ποιος είσαι εσύ ;
Τι θέλεις από εμένα
και πώς γίνεται να με σκέπτεσαι ;
Δεν έχει να κάνει ούτε με εμένα,
ούτε με εκείνη.
Κι όμως ο ουρανός δείχνει τόσο απέραντος...
Κοίτα τον ουρανό. Τόσα πολλά φώτα
εξακολουθούν να παραμένουν εδώ από παλιά.
Τόσα πολλά φώτα [κείνται] στη σιωπή,
και με αυτά διασχίζουμε όλους τους δρόμους της πόλης.
Η αγάπη άρκεσε και για τους δυο μας,
έτσι ώστε ό,τι απομένει να μη το χρειαστούμε,
για να γελάσουμε και να κοροϊδέψουμε ο ένας τον άλλο
και αργά ή γρήγορα έτσι απλά να τελειώσουμε.
Και σήμερα, το παρελθόν φαίνεται καλύτερο
απ'ό,τι υποψία μου είχε κινήσει τότε...
Χορωδιακό:
Όμως, ποιος είσαι εσύ ;
Τι θέλεις από εμένα
και πώς γίνεται να με σκέπτεσαι ;
Δεν έχει να κάνει ούτε με εμένα,
ούτε με εκείνη.
Κι όμως ο ουρανός δείχνει τόσο απέραντος...
Και καθώς γελάμε και ατενίζουμε μαζί την υφήλιο,
συνοδευόμενοι από τη χαρά των παλιών εποχών,
ο ουρανός μάς φαίνεται τόσο απέραντος...
Και να μην ξεχάσεις ποτέ
ό,τι μας αναζωογόνησε !
Οπότε, θα αποχαιρετιστούμε
ή μήπως δεν πρόκειται ;
Και πάλι, δεν θα πάψει ο ουρανός να δείχνει τόσο αέναος...
Αέναος (x4)
Τι προσδοκάς από εμένα να σου πω
αν εσύ δεν έφταιξες ;