Τα συνηθισμένα πράγματα στη ζωή
δεν αφήνουν νοσταλγίες
Μόνο οι αναμνήσεις είναι που πονούν
ή φέρνουν χαμόγελο
Υπάρχουν άνθρωποι που μένουν στη ιστορία
της ιστορίας των ανθρώπων
και άλλοι των οποίων ούτε το όνομα
θυμόμαστε να έχουμε ακούσει
Είναι συναισθήματα που δίνουν ζωή
στη νοσταλγία που κουβαλώ
Αυτά που είχα/ένιωσα μαζί σου
και μόλις έχασα
Υπάρχουν μέρες που στιγματίζουν την ψυχή
και τη ζωή των ανθρώπων
και αυτήν* που με άφησες
δεν μπορώ να την ξεχάσω
Η βροχή μου μούσκευε
το παγωμένο και κουρασμένο πρόσωπο
Και όλους τους δρόμους της πόλης
ήδη τους είχα γυρίσει
Αχ.. χαμένου κοριτσιού το κλάμα μου
φώναζε στην πόλη
πως η φωτιά του έρωτα κάτω από τη βροχή
πριν από λίγο πέθανε
Η βροχή άκουσε και αποσιώπησε
το μυστικό μου στην πόλη
Και τώρα, βροχή χτυπάει στο γυαλί
ξαναφέρνοντας τη νοσταλγία