что стоит [Chto Stoit] [Greek translation]

Έμεινα τόσο καιρό μόνος με σπασμένη ψυχή

στίχοι τους οποίους γέννησα εδώ και πολύ καιρό,(κείτονται ως) αποκόμματα στο πάτωμα

θλίβονται μαζί μου ανάμεσα στο σωρό των σκουπιδιών.άλλο ένα δράμα.

άλλο ένα αδιέξοδο στο τέλος του δρόμου

τα πόδια μου μπορούν να φύγουν,αλλά δεν πάνε πουθενά

ξύνω το κεφάλι μου,φέρνω τα χέρια μου στο πρόσωπο

ξηρό δέρμα-όπου τα δάκρυα κυλούν μέσα

ίσως να είναι η ηλικία,και ίσως να είναι απλά η κούραση

να κατηγορείς για όλα τον εαυτό σου,αξίζει αυτό το συναίσθημα?

όταν τα νιάτα απέξω είναι γηρατειά απο μέσα

προσπάθησα να ζήσω,αλλά ξανά πετώ το γυαλί στο πάτωμα.

Αξίζει να βρείς αυτό το οποίο θα χάσεις μετά?

Αξίζει αυτός ο πόνος, αυτες τις χαρούμενες στιγμές?

Αξίζουν όλα αυτα τα χρόνια μαρτυρίου για μερικά χαρούμενα λεπτά?

Ο αντικατοπτρισμός του παραδείσου,αν υπάρχει κόλαση τότε είναι εδώ.

Καταλαβαίνω τις λουσμένες σε μπύρα χορδές της κιθάρας

Τα μάγουλα συμπιεσμένα στον καθρέπτη,απρόσεχτη η ματιά

Ω Θέε,τόσες πολλές κινήσεις,τόσοι πολλοί δρόμοι

για τις πεσμένες ψυχές μας πάλι θα ανοίξουν οι πόρτες σου

και ο καθένας θα καταλάβει στο τέλος πως αξίζει...

Πως αξίζει αυτή η νύχτα χωρίς ύπνο?

πως αξίζει αυτή η μέρα χωρίς όνειρα?

πως αξίζει η μοναξιά χωρίς τέλος?

και η ζωή χωρίς αγάπη.... (x2)

Η έλλειψη όφελους απο τον ίδιο σου τον εαυτό

μπαίνοντας σε διαμάχη με τους ισχυρούς,και παράλληλα να είσαι ηχηρά σιωπηλός

ούτε ασπίδα,ούτε σπαθί,σήκωσε τα μανίκια σου

περίμενοντας το φως,έπρεπε να ξεφύγω απο τη σκια του εκτελεστή

οι αμαρτίες μας σέρνονται στις σακούλες στους κουρασμένους ώμους μας

όταν καίγεται το όνειρα,όπως καίγεται το κερί

και εκείνη δεν γυρνά,ακόμα και αν ουρλιάξεις δυνατα

φωνάζουν τον γιατρό,κλαίνε,δεν ξέρουν τίποτα

μπέρδεψαν την παραλαβή με την αλλαγή,ο ένας είναι ο ανόητος του άλλου

αλλά εκει στη σκηνή,κάτι δεν κολλάει,η προσπάθεια χοροπηδά

λάθος στο πρόγραμμα του συστήματος,κενό στην οθόνη

δεν υπάρχουν χορδές στη κιθάρα, είμαστε καλλυμένοι απο λουλούδια

ίσως απλά να κουραστήκαμε να υπάρχουμε,να σταματήσαμε

ακούγοντας αυτό που πάντα μας λέγανε

προσπαθήσαμε να ρωτήσουμε: τι αξία έχουμε για σας?

Πως αξίζει αυτή η νύχτα χωρίς ύπνο?

πως αξίζει αυτή η μέρα χωρίς όνειρα?

πως αξίζει η μοναξιά χωρίς τέλος?

και η ζωή χωρίς αγάπη.... (x2)

Για πολύ καιρό έψαχνα αυτό που δεν ήξερα

νόμιζα πως βρήκα την αγάπη,αποδείχθηκε ότι ήταν πολλά χτυπήματα

πάλι σφράγισαν οι πόρτες της ψυχής μου

στα μάτια-κάρβουνα και όχι φωτιά,η πραγματικότητα καταβρόχθησε τα ονειρά μου

και η ζωή αναποδογύρισε τα όνειρα

Περιπλανιέμαι μόνη μου στο φθινοπωρινό πεζοδρόμιο

στα μάτια μαζεύονται δάκρυα,χαμογελώ στα ζευγάρια

προσπαθώ να ζήσω περισσότερο,ίσως έτσι πρέπει να είναι?

Ίσως η μοναξιά να είναι η ανταμοιβή μου?αλήθεια.

αλλά δεν είμαι ευτυχισμένη με αυτό

Πως αξίζει αυτή η νύχτα χωρίς ύπνο?

πως αξίζει αυτή η μέρα χωρίς όνειρα?

πως αξίζει η μοναξιά χωρίς τέλος?

και η ζωή χωρίς αγάπη.... (x2)