Za oknem – mgła, rozpłynął się świat
i wokół cisza trwa.
„Żyje się raz – ach, czemu nie dwa?” –
pytasz wiatr.
Chodźmy stąd, nie liczy się czas,
dni są podobne dniom.
Czekać na sny nie będzie już nikt,
nie w tę noc.
Więc chodźmy stąd,
chodźmy już stąd na zawsze,
zamknijmy krąg
naszych rąk.
Bo życie ma,
życie ma kształt miłości,
tak krótko trwa,
nie zmarnujmy go.
Wokół nas tłum jak złych twarzy mur,
nie przebiję go.
Niezmienna jest i z uczuć wciąż drwi
ludzka złość.
Więc chodźmy stąd,
chodźmy już stąd na zawsze,
zamknijmy krąg
naszych rąk.
Bo życie ma,
życie ma kształt miłości,
tak krótko trwa,
nie zmarnujmy go.
Więc chodźmy stąd,
chodźmy już stąd na zawsze,
zamknijmy krąg
naszych rąk.
Bo życie ma,
życie ma kształt miłości,
tak krótko trwa,
nie zmarnujmy go.