Ich sinn mich noch met däm Damenrad un dä Nietebozz
Ahn dä Thek vun däm Büüdche om Chlodwigplatz
Op dä Litfaßsäul Marlon Brando met 'nem Südseeschoss
Un dä Theo jitt Limo un Manna uss
Die Vringspooz, et "Roxy", dä "Schuh Schön" un dä "Hermanns Tünn"
Un jää'növver dat Huus met däm hillije Severin
Un däm Laade, wo ich opjewaaße benn
Un dann die Johre, de Eck erömm, ahm Ubierring
Wo dä Himmel voll Pinsel un Palette hing
All die Näächte met all dä Verröckte em "Chlodwig Eck"
Un die Wahnsinnszick enn dä Schokoladefabrik
'92 em November wohr ich ziemlich platt
Weil janz Kölle kräät dä Arsch huh un kohm nohm Chlodwigplatz
Un die Zäng ussenander, om Chlodwigplatz
He benn ich jeboore, he wohr ich zohuss
Enn däm Aachhundertmeter-Radius
He kenn ich all Platane beim Name, jede Spatz
Jede Stein enn dä Muhr vun dä ahle Stadt
Minge Nabel der Welt blieht dä Chlodwigplatz
Et letzte jeföhlte Johrhundert nur Krach un Dreck
Wohr dä Chlodwigplatz hinger 'ner Brizz versteck
Mer hätt kaum noch draan jejläuv, doch sujar dat verjing –
Wie et "Roxy", dä "Schuh Schön", dä "Herrmanns Tünn"
Un dä Laade, wo ich opjewaaße benn
Dat ess schon okay su, weil die Welt sich drieht
Dat ess schon okay su – okay –, dat et wigger jeht
Dat ess schon okay su, dat ess total normal
Dat leef schon immer su, nit nur he, övverall
He benn ich jeboore, he wohr ich zohuss
Enn däm Aachhundertmeter-Radius
He kenn ich all Platane beim Name, jede Spatz
Jede Stein enn dä Muhr vun dä ahle Stadt
Minge Nabel der Welt blieht dä Chlodwigplatz