1
Mógłbym ją określić jako moją pierwszą balladę.
To piosenka o miłości do atramentu i pisania,
przedstawionej w niej, czarno na białym, jak „Kwadrat” Malewicza.234
To nie wiara zmieniła moje życie,
lecz atrament, który prowadzi moje palce, moją dłoń, mój puls.
Wciąż nurzam się w pisaniu; to odwzajemniona miłość,
która wybuchła nagle, jak podczas biegu w Bostonie5.
To nie narkotyki przyprawiają mnie o gęsią skórkę,
lecz rozmyślanie o Mozarcie, który z gęsim piórem w dłoni
przy swym biurku nakreśla tamtą nutę,
tworzy historię6 bez dyskoteki, wideo czy mediów społecznościowych.
Valium i Prozac mnie nie uspokajają;
dajcie mi zwykłe pióro, albo długopis z nadrukowaną nazwą leku7.
Tylko atrament trzyma na wodzy mój nastrój – powiedzmy, podwzgórze8.
Wyobrażam to sobie jako coś magicznego, coś jak Dynamo9.
Freud10 nie ma z tym nic wspólnego11. Mam białą kartę,
a żeby wzlecieć wysoko, pokrywam ją smugami jak skrzydło albatrosa12.
Jestem dzielny – wybieram się w podróż do atramentowego miasta.
To pielgrzymka, lecz nie do Santiago13; wybieram się do China Town.
Wędruję od Apeninów po Andy14.
W plecaku mam stalówki i papier,
śpię w namiocie jak harcerz,
robię wpisy w pamiętniku bez web layout15.
China Town – to miejsce nie jest zbyt odległe.
Atrament płynie zamiast krwi.
Wystarczy pióro i śmieję się jak clown16;
czasem szczęście kosztuje mniej niż pound17.
To China Town: mój Ganges, moja Ziemia Święta, moja Mekka18,
cud, który udziela głosu tym, którzy nie mówią, którzy się jąkają.
Ląd odległy jak korespondencyjny przyjaciel,
w którym stajemy się znów dziećmi, jak w książce Pennaca19.
Tam kształtuje się cierpliwość kopistów.
Atrament wie, ile zdań ukrytych jest w milczeniu;
wybucha nagle jak trzask petard,
jak klawisze Olivetti Montanellego20.
Ostro zakończone trzciny wypełnione sadzą21
to nałóg tych, którzy zapisują papirusy jak egipscy skrybowie22.
Piszę ten kawałek, ale powiedzmy jasno,
nurzam się w atramencie, jakbym ścigał kalmary.
Jestem niespokojnym Kolumbem23, który wiosłuje
w nadziei na zacumowanie przy piaszczystym brzegu.
Pomijam kolację, zapada wieczór, pióro kulkowe na pergaminie,
lecz nie wybieram się do Ameryki; zmierzam prosto do China Town.
Wędruję od Apeninów po Andy.
W plecaku mam stalówki i papier,
śpię w namiocie jak harcerz,
robię wpisy w pamiętniku bez web layout.
China Town – to miejsce nie jest zbyt odległe.
Atrament płynie zamiast krwi.
Wystarczy pióro i śmieję się jak clown;
czasem szczęście kosztuje mniej niż pound.
Przy pomocy atramentu ułożyłem każdy swój tekst,
dałem nową twarz tym włosom Billy’ego Prestona24.
Mam nadzieję, że kolejny koncert będzie niedługo.
Spocony wchodzę do furgonetki, patrzę na ciemną scenę, zostawiam to tak;
widziana przez okienko, scena jest surrealistyczna, jak u Luisa Buñuela25.
Przyjeżdżam do hotelu (i) pokój się rozświetla;
jest prawie rano, a na nocnej szafce jak zawsze leży pióro.
China Town – to miejsce nie jest zbyt odległe.
Atrament płynie zamiast krwi.
Wystarczy pióro i śmieję się jak clown;
czasem szczęście kosztuje mniej niż pound.
1. China Town to gra słów inspirowana Chinatown, chińską dzielnicą w wielu miastach. Tutaj słowo china jest wymawiane "kina", a nie "ʧaina" ponieważ w języku włoskim china wymawiane "kina" oznacza atrament. Atrament symbolizuje tu pasję pisania, nie tylko w sensie czynności zmierzającej do uzyskania namacalnego efektu w postaci tekstu piosenki, ale również pisania dla samego siebie, będącego swoistą terapią, sposobem na rozluźnienie się i danie upustu swej wyobraźni.2. Jak każdej piosence na płycie Museica, również tej piosence przypisane jest dzieło malarskie. To Czarny kwadrat Kazimierza Malewicza z powodu jego nawiązania do atramentu.3. https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Malewicz4. Komentarz odautorski Caparezzy.5. Nawiązanie do wybuchu dwóch bomb podczas maratonu w Bostonie w kwietniu 2013 roku.6. fa la storia = tworzy historię; fa i la to również dwie nuty7. Valium i Prozac to antydepresanty. Niektóre firmy rozdają długopisy lub pióra opatrzone nazwą firmy jako gadżety. Caparezza nie potrzebuje antydepresantów. Jego „lekarstwem” jest pisanie i to, co z nim związane (papier, pióro, atrament)8. Nieprzetłumaczalna na polski gra słów, łącząca motywy hippiczne ze słowem ipotalamo, czyli „podwzgórze” (część mózgu wydzielająca neurohormony odpowiedzialne za emocje i nastrój).9. Dynamo to pseudonim brytyjskiego iluzjonisty.10. https://pl.wikipedia.org/wiki/Sigmund_Freud11. Caparezza odwołuje się do słynnego testu Rorschacha, używanego w psychoanalizie przy wykorzystaniu atramentowych plam na białym papierze.. Caparezza dystansuje się od psychoanalitycznych metod zgłębiania siebie. Atramentu potrzebuje do pisania, a nie do rozchlapywania go na papierze i psychoanalitycznego interpretowania znaczenia plam.12. Albatrosy mają większą część upierzenia białą, ale część grzbietu i końcówki skrzydeł są czarne13. https://pl.wikipedia.org/wiki/Santiago_de_Compostela14. Odniesienie do japońskiej kreskówki opartej na powieści Edmunda De Amicisa Serce. Włoski tytuł kreskówki brzmi Marco – dagli Appennini alle Ande (Marco – od Apeninów do Andów). Marco to chłopczyk, który podróżuje z Włoch do Ameryki Południowej w poszukiwaniu swej matki.15. Caparezza woli tradycyjny sposób pisania, więc pisze przy użyciu pióra i papieru. Nie pisze bloga, co wymaga opracowania i zastosowania jakiejś szaty graficznej (ang.web layout)16. W oryginale słowo angielskie; po polsku klaun.17. W oryginale słowo angielskie; po polsku funt (brytyjski)18. Ganges to święta rzeka Hindusów; Ziemia Święta to święte miejsce dla żydów i chrześcijan; Mekka jest świętym miastem dla muzułmanów.19. Messieurs les enfants (Szanowne dzieci) to książka (zekranizowana w 1997r.) autorstwa Daniela Pennaca (https://pl.wikipedia.org/wiki/Daniel_Pennac). W tej książce dorośli nagle stają się znów dziećmi, tak jak Caparezza wtedy, gdy pisze. Poza tym nazwisko Pennac brzmi podobnie do włoskiego słowa penna (pióro, długopis) i pasuje do pisarza.20. Olivetti to słynna włoska marka maszyn do pisania. Indro Montanelli był jednym z najlepszych włoskich dziennikarzy. Swoje artykuły pisał zawsze na maszynie marki Olivetti.21. Tak się pisało w czasach starożytnych.22. Gra słów oparta na niejednoznaczności słów canna (trzcina, pałka, ale też spliff, czyli mieszanka tytoniu z marihuaną) oraz nerofumo (sadza) i nero (rodzaj haszyszu) oraz fumo w sensie dymu/palenia niekoniecznie papierosów. Tak jak nałóg palenia, pisanie też jest pewnym „nałogiem”.23. https://pl.wikipedia.org/wiki/Krzysztof_Kolumb24. Muzyk amerykański o bujnych, kręconych włosach, podobnych do tych, jakie ma Caparezza; https://pl.wikipedia.org/wiki/Billy_Preston_(muzyk)25. https://pl.wikipedia.org/wiki/Luis_Bu%C3%B1uel