Chiave [Dutch translation]

Voor de keren dat ik verdwaald ben,

mezelf uitdaagde ik de spiegel.

Voor de dingen uit het verleden,

dat mij van binnen sneden.

Voor alle herinneringen,

tussen degenen dat ik vergat.

De nachten in het park, met vrienden en speeches*.

Voor wanneer ik fout zat,

een waardeloos talent,

op een schoolbank, ik, perplex en boos.

Voor haar die van mij hield,

haar planetaire ogen.

Waar je per ongeluk in loopt en op je tenen (aan) ontsnapt.

Voor de zinnen dat ik nooit heb gezegd,

dat wegrent en vervolgens stopt.

Voor degenen die over helden spreken en zich na een stap overgeven,

mijn verdomde geschreeuw, mijn vermoeide ogen.

want hij die om een ​​glimlach vraagt ​​en van duizenden dingen spijt heeft.

Voor mijn beloften die altijd hetzelfde zijn.

Ik ga winnen en ik kom terug, mama vertel me dat je kunt,

voor mijn vader die op me wacht tot ik rustig ben,

ondanks je fouten, behoor je tot de beste voorbeelden.

Voor de momenten van eenvoud,

voor wie blijft en wie weggaat,

voor de keren dat ik in deze straat loop en ik niet weet waar het mij heen zal brengen. En voor hij die op een ander leven wacht,

Voor mezelf die een ster had en die vervolgens verloor

Voor degenen dat opscheppen over sterk zijn, maar ik, kerf een andere zwakheid voor mezelf

Nog een zwakte

Nog een zwakte

Voor degenen die grote projecten hebben zien mislukken,

die zich schuilhoudt in zijn gram grotere sneden,

voor mijn vele onderdelen die me onstabiel maken,

een gebruikelijke pijn die de pagina's vult.

Voor de klootzakken die mij niet begrepen hebben,

voor hij die droomt maar zich alleen tot een last voelt.

Voor hij die alleen vertrekt en veranderd terugkomt,

voor hij die in plaats daarvan gesloten is en van stukken heeft opgegeven.

Voor degenen die stilstaan ​​en een tijdje opgeven,

voor de boot die vliegt als hij zijn zee niet vindt,

Voor het vuur dat alles wat overblijft verbrandt,

voor de regen die mijn angsten in de nacht wast,

Voor hij die heeft gevraagd te bestaan, maar niemand antwoordt.

Voor de keren dat ik schreeuwde: "Ik voel me anders"

En ik kan niet begrijpen wat het nut is,

je bent alleen geboren, je woont alleen, je sterft alleen.

Ik ben pessimistisch genoeg om me eenzaam te voelen,

want hij die niet verliefd wordt, omdat hij een hekel heeft aan alles.

Voor hij, die in plaats daarvan iedereen liefheeft omdat de leegte hem bang maakt,

voor de beruchte paniek voor de hangende toon.

Voor degene die de laatste is en wie gaat voor de sleutel die ik heb opgehangen.

Voor de momenten van eenvoud,

voor wie blijft en wie weggaat,

voor de keren dat ik in deze straat loop en ik niet weet waar het mij heen zal brengen. En voor hij die op een ander leven wacht,

Voor mezelf die een ster had en die vervolgens verloor

Voor degenen dat opscheppen over sterk zijn, maar ik, kerf een andere zwakheid voor mezelf.

Voor de momenten van eenvoud,

voor wie blijft en wie weggaat,

voor de keren dat ik in deze straat loop en ik niet weet waar het mij heen zal brengen. En voor hij die op een ander leven wacht,

Voor mezelf die een ster had en die vervolgens verloor

Voor degenen dat opscheppen over sterk zijn, maar ik, kerf een andere zwakheid voor mezelf

Nog een zwakte

Nog een zwakte