Мне б уцячы так далёка ўву даль,
Нават ніхто б i не снiў.
Хай мне нялёгка ды будзе ў цяжар,
Хай будзе добра мне жыць.
А я не хачу чатыры сцяны,
Столь i падлогу...
Сонца хачу, неба хачу,
Радасць хачу і дарог.
А я не хачу чатыры сцяны..,
Столь i падлогу...
Сонца хачу, неба хочу..,
Неба прастор, шлях далёк.
Тут, як заўжды, -- цёпла, ўтульнасць душы,
Аль мне спакою -- не быць (знаць).
Сцены ў шпалерах сцiскаюць мне дых,
Мне б уцячы, -- да ўцячы.
А я не хачу чатыры сцяны,
Столь i падлогу...
Сонца хачу, неба хачу,
Вясёлак хачу і дарог.
А я не хачу чатыры сцяны..,
Столь i падлогу...
Сонца хачу... Неба хачу...
Вясёлак хачу... і дарог.
Мне б уцячы так далей, як мага,
Каб ды ніхто не знайшоў.
Хай мне нялёгка i будзе, хай так,
Хай будзе добра -- вакол.
А я не хачу чатыры сцяны,
Столь i падлогу...
Сонца хачу, неба хачу,
Вясёлак хачу і дарог.
А я не хачу чатыры сцяны,
Столь i падлогу...
Сонца хачу! Неба хачу!
Радасць хачу! І дарог!
(х2)*