تو رو توي هتل چلسي خوب يادم مياد.
خيلي با شجاعت و شيرين حرف ميزدي.
همون موقعي كه ليموزين ها توي خيابون منتظر بودن
براي من روي تخت ساخته نشده اي س** زدي.
اونا دليل بودن و اونجا نيويورك بود.
ما واسه پول و شهوت ميدويديم
و براي كارگرا توي آهنگ، اين عشق بود.
شايد هنوزم برا اون دسته از اونا كه رفتن همين معني رو بده.
آه ولي تو رفتي.
نرفتي عزيزم؟
فقط توي جمعيت پشتتو كردي.
تو رفتي. من هيچ نشنيدم كه بگي
بهت نياز دارم. بهت نياز ندارم.
بهت نياز دارم. بهت نياز ندارم.
و تمام اين چرت و پرتاي دور و بر ...
تو رو توي هتل چلسي خوب يادم ياد.
تو معروف بودي، قلبت يه اسطوره بود.
تو دوباره بهم گفتي مردهاي خوشتيپو ترجيح ميدي
ولي براي من استثنا قائل ميشي.
و مشتتو براي آدمايي مثل ما كه زيباييارو سركوب كرديم، گره ميكردي.
خودتو درست كردي و گفتي" خب، مهم نيست. ما زشتيم ولي موسيقي رو داريم."
آه ولي تو رفتي.
نرفتي عزيزم؟
فقط توي جمعيت پشتتو كردي.
تو رفتي. من هيچ وقت نشنيدم كه بگي
بهت نياز دارم بهت نياز ندارم.
بهت نياز دارم. بهت نياز ندارم.
و تمام اين چرت و پرتاي دور و بر.
نميخوام اين قضيه رو مطرح كنم كه تو رو توي بهترين حالت ممكن دوست داشتم
نميتونم پيگير هر سينه سرخ سقوط كرده اي باشم (= نميتونم همش گذشته رو دوره كنم)
تو رو توي هتل چلسي خوب يادم مياد.
همش همينه.
من حتي اونقدرام بهت فكر نميكنم.