ความรู้สึกแบบนี้ มันทำให้อยากตายจริงๆ
การปลอบใจ มันไม่ช่วยให้หายเลย
ใช้ชีวิตแบบเรียบร้อยมาตลอด แต่สิ่งที่ดีที่สุดในบทเรียน
โดนดูถูกจากพวกผู้ใหญ่ที่หัวเน่าเสีย
「ครับๆ เข้าใจแล้ว น่ารำคาณจริงๆ」
ความรักครั้งแรกของฉันมันก็ได้พังลงไป
นี้เป็นสิ่งแรกที่เธอพูดกับฉัน
「อันนี้ และ อันนั้น ก็ไม่อยากได้ 」
ฉันคิดว่าเธอคงไม่รู้ความรู้สึกของคนอื่น
เพราะคงคิดว่าตัวเองดีที่สุดสินะ
หัวเราะและร้องให้ ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
ก็มีหัวใจเป็นสีดำทั้งนั้น
ฆ่าคนด้วยสีหน้าของความไม่กังวล
โกหกสินดี ฮะฮะฮะ
พูดออกไปแบบไม่เกรงใจ ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
ก็มีหัวใจเป็นสีดำทั้งนั้น
ด้วยหน้าตาสบายใจแบบนั้นเอามันทึ้งไปเถอะ
และก็โกหกต่อไป
เพียงแค่เรื่องประชดนี้
มันเป็นทางเดียวที่จะไม่ให้ใครฟังได้
นี้มันยอมรับไม่ได้ เส้นแบ่งระหว่างเรื่องที่ถูกกับเรื่องที่ผิด
เช่นเดียวกับเสียงหัวเราะที่มันคล้ายกัน
「อะไรก็ตามมันไม่สำคัญหรอก」
ฟังแล้วมันเหมือนไม่มีอะไรสำคัญ
สักวันหนึ่งมันจะไปละลายความตั้งใจ
「นี้มันสุดยอดใช่ไหม」
วันนี้ก็ประจบกันเก่งจริงๆ
ก่อนที่จะรู้ตัวก็กลายเป็นไอ้โง่ไปซะแล้ว
เบื่อที่จะเปิดโปงแล้ว ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
ใต้หน้ากากก็ซ่อนใบหน้าสีซีดเอาไว้
เพื่อที่จะปกป้องชีวิตของตัวเองเอาไว้
โกหกสินดี ฮะฮะฮะ
ฉีกมันออกจากกัน ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
ก็ไม่เห็นทางเดินของตัวเอง
จึงเดินต่อไปเรื่องๆไม่มีจุดหมาย
ดั้งนั้นจึงได้โกหกต่อไปเรื่อยๆ
อ่า เราก็ได้อยู่กันตามลำพัง
ลูกแมวที่ถูกทิ้งก็ได้มาเข้าใกล้
ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวและโกหกกันทั้งนั้น
แต่คุณก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
เสียงจักจั่นมันเป็นอะไรที่น่ารำคาณมาก
กับฤดูร้อนที่ผ่านมา
เมื่อไรเสียงของหัวใจมันจะ
เต็มไปด้วยเสียงรบกวน
ตัวตนคนเก่าของฉันถูกฝังไว้ที่มุม
เอาแต่ร้องให้ไปเรื่อย
ตอนนี้ค่อนข้างจะโอเคแล้ว
มันไม่ได้เป็นอะไรนิ
แค่สงสัยว่าร่างกายนี้มันเป็นของใคร และ มันเพื่ออะไร
มันทำให้ฉันได้หัวเราะได้ตอนนี้
ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน ก็มีหัวใจเป็นสีดำทั้งนั้น
ด้วยใบหน้าที่มีร้อยยิ้มที่ฆ่าคน
ก็ยังจะโกหกอยู่เสมอ
เงียบและทำเรื่อยมา
ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
สักวันก็จะโดนฆ่าตาย
แต่แล้วทำไมวันนี้ยังปกป้องตัวอยู่อยู่ล่ะ
โกหกพร้อมกับร้องให้ออกมา