Στροφή 1:
Γιατί κάνεις ολόκληρη φασαρία;
Γιατί χέζεσαι απάνω σου;
Τι είναι αυτό που σε απασχολεί;
Τι έχεις με τον εαυτό σου;
Δεν σε καταλαβαίνω.
Πάντα βλέπεις μαύρο
και σταματάς έτσι τον εαυτό σου.
Τίποτα δεν είναι αρκετά καλό,
ξεκάνεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Πότε θα το σταματήσεις αυτό το πράγμα;
Γέφυρα:
Για σένα είναι αδιανόητος ο τρόπος που σε βλέπω.
Έλα, άσε με να σου δείξω!
Ρεφρέν:
Θα σου κάνω βροχή από κονφετί,
θα σε γεμίσω με τέτοιο,
απ'όλα τα ηχεία θα φωνάζω το όνομά σου.
Ο καλύτερος άνθρωπος είσαι εσύ.
Σου στρώνω το κόκκινο χαλί,
σε όλη την πόλη, μέχρι έξω απ'το σπίτι σου.
Είσαι το κάτι για μένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα!
Στροφή 2:
Σταμάτα να αντιστέκεσαι!
Δεν έχει κανένα νόημα!
Έχεις ακόμη κονφετί
Στη ρυτίδα του μετώπου σου!
Γιατί δε θες να το πάρεις χαμπάρι;
Βγες επιτέλους από την κάλυψη σου!
Ήδη βλέπω πως αστράφτει!
Άσε με λίγο να το δω!
Έχω σχεδόν ξεχάσει πώς είναι:
Το χαμόγελο στο πρόσωπό σου!
Γέφυρα:
Για σένα είναι αδιανόητος ο τρόπος που σε βλέπω.
Έλα, άσε με να σου δείξω!
Ρεφρέν:
Θα σου κάνω βροχή από κονφετί,
θα σε γεμίσω με τέτοιο,
απ'όλα τα ηχεία θα φωνάζω το όνομά σου.
Ο καλύτερος άνθρωπος είσαι εσύ.
Σου στρώνω το κόκκινο χαλί,
σε όλη την πόλη, μέχρι έξω απ'το σπίτι σου.
Είσαι το κάτι για μένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα!
Κλείσιμο:
Και οι τρομπέτες παίζουν για σένα,
και τα τύμπανα βαρούν για σένα,
και οι χορωδίες τραγουδούν για σένα!