از بُرشِ کاغذ خیلی بیشتر درد داره !
جای زخم وجدان، سریع خوب نمیشه !
هر چی که تو سرمه، همه ش به زبونمه،
درستكاريم، قبل از هر کسی هماهنگ میشه !
تو گوشم ، زنگ هایِ بی جوابِ بیشمارى هستش !
یکی داره به من فکر می کنه؟ خیال می کنه دوسش دارم !
از وقتی که پل های پشت سرم رو خراب کردم و به گوشه ای انداختم و
صورتش رو فراموش کردم ، خیلی زمان می گذره.
در قلبم جای نشکونده باقی گذاشت ؟
حرفش و عملش هم كه با هم نمی خونه.
آهِ مظلوم آهسته آهسته می گیره
ولش کنین ، بیچپاره فکر کنه پیروز شده .