Y vetëm dhe kundër litarëve, vazhdoj i burgosur prej lirisë sime
Duke gënjyer veten me fjalët e mia
Vazhdoj të shpëtoj ëndrrat e mia nga humnera e vetmisë
Duke u strehuar mes flekëve
Vazhdoj të jem unë
Dhe këtë herë duke sfiduar dashurinë
Dhe pse po humbas zemrën
Do të vazhdoj si dielli
Duke ecur në një fije dashurie
Të gjitha edhe më shume do të të jap
Duke të të thithur çdo mëngjes
Ti e di që do të vazhdoj si deti
Aq i madh sa frika për tu hedhur
Nuk ka hapësira boshe as ftohtë
Kur të ndjej afër lëkurës sime
Tani i kam lëshuar frerët, litarët e kotësis sime
Duke u rilindur, duke dhënë shpirtin vazhdoj të jem unë
Dhe këtë herë duke sfiduar dashurinë
Dhe pse po humbas zemrën
Do të vazhdoj si dielli
Duke ecur në një fije dashurie
Të gjitha edhe më shume do të të jap
Duke të të thithur çdo mëngjes
Ti e di që do të vazhdoj si deti
Aq i madh sa frika për tu hedhur
Nuk ka hapësira boshe as ftohtë
Kur të ndjej afër lëkurës sime