Aynı dertten muzdarip
Ve aynı kentten kovulmuşuz
Kuşlar uçuyor hayat ne garip
Boşver sonra konuşuruz
Giydiğim tüm ceketler vücudumu sardı
Ceketlerin halini kimse sormadı
En sevdiğim halıya kahve damladı
Bunları çabucak geçelim başka ne vardı
Üstüme gelme artık benim
Zaten koku çok ağır
Güzel kesilmiş kenarlarımla beraber
Mantarsız bi pizza gibiyim
Sanki güneş burda hiç doğmamış gibi
Herkes neden suskun sanki cenaze evi
Beni üzme satarım Kadıköy'deki evi
Gönlümü hoş tut hep burdan öp beni
Aman kendini asmış yüz kiloluk bir zenci
Üstelik gece çökmüş ses gelmiyor kümesten
Ben olsam utanırım bu ne biçim öğrenci
Hem dersini bilmiyor hem de şişman herkesten
İyi nişan alırdı kendini asan zenci
Biraz içmez ağlardı
Babası değirmenci
Sizden iyi olmasın
Boşanmada birinci
Çok canım sıkılıyor
Kuş vuralım istersen
Çok canım sıkılıyor
Kuş vuralım istersen
Çok canım sıkılıyor
Kuş vuralım istersen
Çok canım sıkılıyor
Kuş vuralım istersen
Sanki güneş burda hiç doğmamış gibi
Herkes neden suskun sanki cenaze evi gibi
Beni üzme satarım Kadıköy'deki evi
Gönlümü hoş tut hep burdan öp beni