Αχ, τύχη
με το φεγγάρι όμοια
ευμετάβλητη
μια στη χάση
μια στη φέξη
μισητή ζωή
πρώτα με χτυπάει
μετά με συμπονάει
όπως της καπνίσει
την φτώχεια
την εξουσία
σαν τους πάγους λιώνει.
Τύχη απάνθρωπη
και κούφια
ρόδα που γυρίζει
σ'ένα φαύλο κύκλο
μάταιη η ευρωστία
πάντα εξανεμίζεται
σκοτεινή
με μαύρα πέπλα
το χτικιό σου φέρνεις
μαζί σου για να παίξω
την γυμνή μου πλάτη
γυρνάω στις ασχήμιες σου.
Τύχη υγιής
και ενάρετη
σε μένα τώρα ενάντια
είναι στραμμένη
εκλείπει
πάντα απασχολημένη.
Πρόλαβε, έλα
χωρίς χρονοτριβή
βγάλε τις δονούμενες χορδές
αφού η κακή τύχη
τον δυνατό τσακίζει
μαζί μου κλάψτε όλοι!