ناقوسهای ذهنم به صدا در اومدن
بد جور صدا می دن
در این خونه ی خالی از سکنه
باری از خاطراتت به یادم میاد
تنهایی لعنتی
با من اومد والان فقط با تو از بین می ره
با عکس تو روی صورتم
نوای قلبمو می شنوم که داره به سبک بولرو می خونه
تو می تونستی الان با من باشی
و نه فقط این
و می تونستی الان نزدیکم باشی (و بهم دلداری بدی)
نه فقط این
و باد، طنین غم انگیز آوازهایمو برات میاره
حالا که از پیدا کردنت مایوس شدم
نمی دونم چی شد که گذاشتم بری
هیچ وقت فرصت نشد بهت بگم چقدر دوسِت دارم
و تو هم نفهمیدی.
یاد وخاطره ی تو
مثل یک سایه پا به پای من میاد و از ذهنم پاک نمیشه
عکستو رو صورتم نگه می دارم
و همچنان قلبم داره بولرو می خونه
دلم می خواس الان با تو بودم
خیلی زیاد
و نزدیکت بودم (تا بهم دلداری بدی)
خیلی بیشتر (از قبل)
غم نهفته در آوازهایم
روی نسیم سوارن (تا به گوش تو برسن)
( گوش کن، صداشونو می شنوی؟)