Do casadh cailín deas orm in uaigneas na dtrá,
Ar lúb na coille glaise uair bheag roim lá.
Sin an fhreagar’ ó a thug sí liom go ciúin agus go tláth:
“Tá an saol ‘na gcodladh, ’s bogaimís an súisín bán!”
(Curfá)
‘S má bhíonn tú liom bí liom, a stóirín mo chroí,
‘S má bhíonn tú liom bí liom os comhair a’ tí,
Má bhíonn tú liom, ‘s gur liom gach órlach de do chroí,
‘Sé mo mhíle chnoc nach liom Dé Domhnaigh tú mar mhnaoi!
Ó do bhíos-sa sheal im’ bhuachaill éadrom mhear ghroí,
‘S do bhíos-sa sheal agus d’imireoinn cárta le mnaoi
Ó do bhíosa seal agus d’imireoinn cúig le nó thrí-
Chun gur dhein a bhean seo leongó liúngó dhom chroí.
Curfá
‘S a Dhia na bhFeart, cad do chas i ndúthaigh seo mé?
Fé chlócaíbh dearga i bhfad ó mo cháirdibh gael?
Ó do chuas isteach mar a raibh mo shearc agus dian-ghrá mo chléibh,
‘S chuir an t-seanbhean amach ag casadh an tsúgáinín mé.
Curfá