Тука каде морето сјае и каде силно дува ветрот,
На една стара тераса пред заливот Сориенто
Еден човек прегрнува една девојка откако се исплакал
Потоа го прочистува грлото и повторно запева
Многу те сакам,
Ама толку, толку многу, добро знаеш
Сега тоа е веќе синџир
Кој ја топи крвта во вените знаеш.
Ги виде светлата на сред морето мислејќи на ноќите во Америка
Но, тоа биле само светилките и белата трага на пропелер
Почувствува болка од музиката која доаѓа од клавирот
Но, кога ја погледна месечината која излегува од облакот
Му се причини дека е послатко дури и од смртта.
Гледам во очите на девојката, оние очи зелени како морето
Потоа ненадејно излезе една солза и тој помисли дека ќе го потопи.
Многу те сакам,
Ама толку, толку многу, добро знаеш
Сега тоа е веќе синџир
Кој ја топи крвта во вените знаеш.
Силата на операта во која секоја драма е лажна,
Преку која со малку шминка и мимика можете да станете поинакви.
Така станав многу мал дури и ноќите во Америка
Се вртам и го гледам својот живот како трага од пропелер
Многу те сакам,
Ама толку, толку многу, добро знаеш
Сега тоа е веќе синџир
Кој ја топи крвта во вените знаеш.
Многу те сакам,
Ама толку, толку многу, добро знаеш
Сега тоа е веќе синџир
Кој ја топи крвта во вените знаеш.