Εδώ όπου η Θάλασσα Λάμπει
και Φυσάει δυνατά ο Αέρας
Πάνω σε μια παλιά βεράντα
Μπροστά στον κόλπο του Surriento
Ένας Άντρας Αγκαλιάζει Μια κοπέλα
Αφού είχε κλάψει
Ύστερα καθαρίζει την φωνή του
Και Ξαναρχίζει το τραγούδι
Σ' αγαπώ πολύ
Όμως πάρα πολύ,πάρα πολύ ξέρεις
Είναι μια αλυσίδα τώρα ποια
Που διαλύει το αίμα μέσα στις Φλέβες
Είδε τα Φώτα στο μέσο της Θάλασσας
Και Σκέφτηκε τις νύχτες εκεί στην Αμερική
Αλλά ήτανε μόνο τα Πυροφάνια
και το Λευκό απόνερο ενός Έλικα
Είδε μέσα στα μάτια την κοπέλα
Εκείνα τα Πράσινα μάτια σαν την Θάλασσα
Ξαφνικά ύστερα Ένα δάκρυ Ξεπρόβαλε
Και Αυτός Πίστεψε ότι πνίγεται
Σ' Αγαπώ πολύ
Όμως πάρα πολύ,πάρα πολύ ξέρεις
Είναι μια αλυσίδα τώρα ποια
Που διαλύει το αίμα μέσα στις Φλέβες
Η Δύναμη της Λυρικής ποίησης
Όπου Κάθε δράμα είναι ψεύτικο
Που μ'ένα μικρό κόλπο Και με την παντομίμα
Μπορείς να γίνεις ένας άλλος
Αλλά δύο μάτια που σε κοιτούν
Τόσο κοντινά και αληθινά
Σε κάνουν να ξεχνάς τις λέξεις
Μπερδεύουν τις Σκέψεις
Και Έτσι Γίνεται όλο και ποιο μικρό
Και οι Νύχτες εκεί στην Αμερική
Στρέφεσαι και Βλέπεις την ζωή σου
Όπως το Λευκό απόνερο ενός Έλικα
Αλλά Ναι, Είναι η ζωή που τελειώνει
Αλλά Αυτός δεν το Σκέφτηκε κατόπιν πολύ
Ίσα Ίσα αισθανότανε ήδη Ευτυχισμένος
Και Άρχισε ξανά το Τραγούδι του
Σ' Αγαπάω πολύ
Όμως πάρα πολύ,πάρα πολύ ξέρεις
Είναι μια αλυσίδα τώρα ποια
Που διαλύει το αίμα μέσα στις Φλέβες
Σ' Αγαπάω πολύ
Όμως πάρα πολύ,πάρα πολύ ξέρεις
Είναι μια αλυσίδα τώρα ποια
Που διαλύει το αίμα μέσα στις Φλέβες