Εδώ που η θάλασσα λάμπει
και που φυσά δυνατά o άνεμος
Eπάνω σε μια παλιά ταράτσα
Mπροστά από τον κόλπο του Σορέντο
Ένας άνδρας αγκαλιάζει μια κοπέλα
Aφού είχε κλάψει
Κατόπιν καθαρίζει τη φωνή του
Kαι ξαναρχίζει το τραγούδι
Σ' αγαπώ πάρα πολύ
Mα τόσο (μα) τόσο πολύ ξέρεις
Eίναι μια αλυσίδα τώρα πια
Που θερμαίνει το αίμα μέσα στις φλέβες ξέρεις
Κοίταξε τα φώτα στη μέση της θάλασσας
Σκέφτηκε τις νύχτες εκεί στην Αμερική
Αλλά ήταν μόνον οι λάμψεις
Και το λευκό ίχνος μιας προπέλας
Ένοιωσε τον πόνο μέσα στη μουσική
Και σηκώθηκε από το πιάνο μα όταν είδε να βγαίνει
Η σελήνη από ένα σύννεφο
Του έμοιαζε πιο γλυκός ακόμη κι ο θάνατος
Κοίταξε στα μάτια τη κοπέλα
Εκείνα τα μάτια τα πράσινα σαν τη θάλασσα
Μετά ξαφνικά έτρεξε ένα δάκρυ
Κι αυτός ένοιωσε να πνίγεται
Σ' αγαπώ πάρα πολύ
Mα τόσο (μα) τόσο πολύ ξέρεις
Eίναι μια αλυσίδα τώρα πια
Που θερμαίνει το αίμα μέσα στις φλέβες ξέρεις
Η δύναμη της όπερας
Όπου κάθε δράμα είναι μια ψευτιά
Που με τεχνάσματα και με μιμήσεις
Μπορείς να γίνεις κάποιος άλλος
Αλλά δυο μάτια που σε κοιτάζουν
Τόσο κοντινά κι αληθινά
Σε κάνουν να ξεχνάς τις λέξεις
Μπερδεύουν τις σκέψεις
Έτσι καταντάν' όλα μικρά
Ακόμα και οι νύχτες στην Αμερική
Γυρνάς και αντικρίζεις τη ζωή σου
Πίσω από το ίχνος μιας προπέλας
Αλλά ναι, ή ζωή που τελειώνει...
Και δεν το σκέφτηκε πια πολύ
Αντιθέτως, αισθανόταν ήδη ευτυχισμένος
Και ξανάρχισε το τραγούδι του
Σ' αγαπώ πάρα πολύ
Mα τόσο (μα) τόσο πολύ ξέρεις
Eίναι μια αλυσίδα τώρα πια
Που θερμαίνει το αίμα μέσα στις φλέβες ξέρεις
Σ' αγαπώ πάρα πολύ
Mα τόσο (μα) τόσο πολύ ξέρεις
Eίναι μια αλυσίδα τώρα πια
Που θερμαίνει το αίμα μέσα στις φλέβες ξέρεις