Hier waar de zee schittert
En de wind krachtig waait,
Op een oud terras aan de golf van Sorrento
Omhelst een man een meisje,
Nadat hij heeft gehuild
Dan schraapt hij zijn keel en herbegint hij zijn gezang
Ik hou ontzettend veel van je
Maar zo, zo veel, weet je
Vanaf nu is het een keten
Die het bloed in de aderen doet smelten
Hij zag de lichtjes midden op zee,
Dacht aan de nachten daar in America
Maar het waren slechts de visserbootjes
En het witte spoor van een schroef
Hij voelde het verdriet in de muziek,
Stond op van de piano
Maar toen hij de maan tevoorschijn zag komen uit een wolk,
Leek zelfs de dood hem zoeter
Hij keek het meisje in de ogen,
Die ogen, groen als de zee
Toen ontsnapte plotseling een traan
En hij dacht dat hij verdronk
Ik hou ontzettend veel van je
Maar zo, zo veel, weet je
Vanaf nu is het een keten
Die het bloed in de aderen doet smelten
Macht van de opera
Waar elk toneelstuk bedrieglijk is
Want met een beetje schmink en met mime,
Kun je iemand anders worden
Maar twee ogen die naar je kijken
Zo dichtbij en puur
Laten je de woorden vergeten,
Verwarren de gedachten
Zo werd alles klein
Zelfs de nachten daar in America
Je kijkt om en ziet je leven,
Als het spoor van een schroef
Ach ja, het is het leven dat eindigt,
Maar daaraan dacht hij niet zo veel
Integendeel, hij voelde zich al gelukkig,
En herbegon zijn gezang
Ik hou ontzettend veel van je
Maar zo, zo veel, weet je
Vanaf nu is het een keten
Die het bloed in de aderen doet smelten