Caravelas [Polish translation]

1. Byłem w połowie życia- a już zmęczony

Przeszedłem wiele tak – zgubiony już

Przez ten nieznany kraj i nie widziany

W tak wielkim świecie pełnym – emigrantów.

Ref. I zawsze byłem jak, to morze martwe

Bez prądów i bez fali, i bez portów

Gdzie marzenia porwane – niczym żagle!

Karaweli złocistych taniec w nim...

Jak długo tym, co w morze opuszczałem!

//: Spuszczałem ich do życia, lecz nie wrócili!://

2. I choć uczyli mnie – nic dalej nie wiem

I choć stawiałem z kości-słoniowej wieże

W tragicznym tym szaleństwie – wszystko zniszczono

I to na moje własne - ręce zrzucono.

Ref. I zawsze byłem jak, to morze martwe

Bez prądów i bez fali, i bez portów

Gdzie marzenia porwane – niczym żagle!

Karaweli złocistych taniec w nim...

Jak długo tym, co w morze opuszczałem!

//: Spuszczałem ich do życia, lecz nie wrócili!://

Coda//: Karaweli złocistych taniec w nim...

Jak długo tym, co w morze opuszczałem!

//: Spuszczałem ich do życia, lecz nie wrócili!://

(opracowanie do śpiewu AgnW)

(tłumaczenie z angielskiego wajdas)

Dotarłem do połowy mego życia już zmęczony

Tak bardzo od chodzenia! Jestem już zgubiony!

Od nieznanego kraju, którego nigdy nie widziałem

Zostałem wygnany do tego wielkiego świata

Zawsze byłem jak martwe morze

Morze bez prądów, bez fal czy portów

Gdzie żagiel snów jest wewnątrz rozdarty

Tańczące złote Karawele

Jak długo dla tych, co spuszczałem ich do morza!

Tych, co spuszczałem do życia i nigdy nie wrócili

Tak dużo się nauczyłem i nic nie wiem

I wieże z kości słoniowej, które ja zbudowałem

W tragicznym szaleństwie ja je zniszczyłem

Przez me nieszczęśliwe dłonie.

Zawsze byłem jak martwe morze

Morze bez prądów, bez fal czy portów

Gdzie żagiel snów jest wewnątrz rozdarty

Tańczące złote Karawele

Jak długo dla tych, co spuszczałem ich do morza!

Tych, co spuszczałem do życia i nigdy nie wrócili