Αγαπημένη μου Δασκάλα ,μια μέρα μου μάθαινες
Πως σ'αυτόν τον κόσμο εμείς είμαστε όλοι όμοιοι
Αλλά όταν έμπαινε στην τάξη ο διευθυντής
Εσύ μας έκανες να σηκωνόμαστε όλοι όρθιοι
Και όταν έμπαινε στην τάξη ο επιστάτης
Μας επέτρεπες να παραμένουμε καθιστοί..........
Καλέ μου παπά της ενορίας,έλεγες ότι η εκκλησία
Είναι το σπίτι των φτωχών,του άπορου κόσμου
Όμως έντυσες ξανά την εκκλησία σου με κουρτίνες από χρυσό και μάρμαρα χρωματιστά.Πως μπορεί τώρα ένας φτωχός που μπαίνει να αισθάνεται σαν να ήταν το σπίτι του;
Αξιότιμε δήμαρχε,μου είχαν πει πως μια μέρα
Εσύ φώναξες στον κόσμο Να κερδίζεις ή να πεθαίνεις
Τώρα θα ήθελα να ξέρω πως έτσι δεν νίκησες κι'όμως δεν πέθανες και στην θέση σου πέθανε πολύς κόσμος
Που δεν ήθελε ούτε να κερδίσει και ούτε να πεθάνει ..........