Разбирам фазан да ме целуне по устата,
разбирам теле да загуби майка си,
разбирам чайка да ближе боя,
разбирам часовник да убива живота.
Разбирам светлината да разцепи мрака,
разбирам да се камуфлажираме, за да не бъдем погълнати,
разбирам дреха да излезе от мода,
разбирам у теб този, който не ми вярва.
Ако искаш да ме оставиш сама,
аз няма да ти изкрещя „не!“ –
ще се оставя да падна,
може би ще се събудя отново.
Ако искаш да ме оставиш сама,
аз няма да те задържа,
но сега сърцето ми разбиваш
и аз болката разбирам.
Разбирам стомана да поддържа цимента,
разбирам сънищата, но без да ги обърквам,
разбирам онзи, който оплаква своето бъдеще,
разбирам онзи, който се връща в отминал ден.
Разбирам земята да погълне всяка злост,
разбирам онзи, който се крие в своята сянка,
разбирам героите от две глупави истории,
разбирам намерението ти да приключиш в дупка.
Ако искаш да ме оставиш сама,
аз няма да ти изкрещя „не!“ –
ще се оставя да падна,
може би ще се събудя отново.
Ако искаш да ме оставиш сама,
аз няма да те задържа,
но сега сърцето ми разбиваш
и аз болката разбирам.