Cantiga No. 11 - Macar hóme per folía aginna caer pód' en pecado [Galician translation]

Esta é de como Santa María tolleu a alma do monge que s' afogara no río ao démo, e feze-o ressocitar.

Macar hóme per folía

aginna caer

pód' en pecado,

do ben de Santa María

non dev' a seer

desasperado.

Porên direi todavía

com' en ũa abadía

un tesoureiro havía,

monge que trager

con mal recado

a sa fazenda sabía,

por a Déus perder,

o malfadado.

Macar hóme per folía...

Sen muito mal que fazía,

cada noit' en drudaría

a ũa sa druda ía

con ela tẽer

séu gasallado;

pero ant' “Ave María”

sempr' ía dizer

de mui bon grado.

Macar hóme per folía...

Quand' esto fazer quería,

nunca os sinos tangía,

e lóg' as pórtas abría

por ir a fazer

o desguisado;

mas no río que soía

passar foi morrer

dentr' afogado.

Macar hóme per folía...

E u ll' a alma saía,

lóg' o démo a prendía

e con mui grand' alegría

foi pola põer

no fógu' irado;

mas d' ángeos companía

pola socorrer

vẽo privado.

Macar hóme per folía...

Gran reférta i crecía,

ca o démo lles dizía:

“Ide daquí vóssa vía,

que dest' alm' haver

é juïgado,

ca fez óbras noit' e día

sempr' a méu prazer

e méu mandado.”

Macar hóme per folía...

Quand' est' a compann' oía

dos ángeos, se partía

dalí triste, pois viía

o démo seer

ben rezõado;

mas a Virgen que nos guía

non quis falecer

a séu chamado.

Macar hóme per folía...

E pois chegou, lles movía

sa razôn con preitesía

que per alí lles faría

a alma toller

do frad' errado,

dizendo-lles: “Ousadía

foi d' irdes tanger

méu comendado.”

Macar hóme per folía...

O démo, quand' entendía

esto, con pavor fugía;

mas un ángeo corría

a alma prender,

léd' aficado,

e no córpo a metía

e fez-lo erger

ressucitado.

Macar hóme per folía...

O convento atendía

o sino a que s' ergía,

ca des péça non durmía;

porên sen lezer

ao sagrado

foron, e à agua fría,

u viron jazer

o mui culpado.

Macar hóme per folía...

Tod' aquela crerezía

dos monges lógo liía

sobr' ele a ledanía,

polo defender

do denodado

démo; mas a Déus prazía,

e lógo viver

fez o passado.

Macar hóme per folía...