Θα πλύνω τα φλιτζάνια
Μπας και μου περάσει ο πόνος
Αλλά μένω θλιμμένη και μόνη
Χορεύω ταγκό με ένα πιστόλι
Λένε πως δεν πεθαίνει ποτέ το ζιζάνιο
Γι΄ αυτό σου γράφω τούτο το σκατοτραγούδι
Με την πιο απλή αρμονία
Θα σου μπήξω αυτή τη μελωδία
Τι να ξέρεις εσύ
Αφού εσύ δεν αιμορραγείς μια φορά το μήνα
Να επιβιώνω
Πάντα μου συμβαίνει γιατί επιβιώνω
Να επιβιώνω
Είναι ζήτημα χρόνου
Δεν είναι να σου εύχομαι κάτι κακό
Είναι το κάρμα
Μαζί σου πάντα στην άκρη της αβύσσου
Να επισκέπτομαι το κλάμα ως τουρίστρια
Θα αφήσω τις φλέβες μου να μεγαλώσουν
Για να χύνω στον κόσμο όλη μου τη θλίψη
Τι να ξέρεις εσύ
Αφού εσύ δεν αιμορραγείς μια φορά το μήνα
Να επιβιώνω
Πάντα μου συμβαίνει γιατί επιβιώνω
Να επιβιώνω
Είναι ζήτημα χρόνου
Δεν είναι που σου εύχομαι κάτι κακό
Είναι το κάρμα