Ah, dera barca...! Un palais
mès esplendid qu’era nau
aciu auries...
Sabi d’uns braci nacrats
e un pitrau de doci coishins;
tu i dromiries...!
Carns d’alabastre banhades
e cabeladures en bocles...
Tu les auries...!
Sabi era cançon deth desbrembe
qu’amigalhe er esperit;
l’escotaries...
Laguens eth blu deth hons
Es mèns uelhs son dues lantèrnes,
Lutz que lutz...
Era calma completa deth mèn pòrt
ei etèrna coma era mòrt:
Vene, vene, vene...!