[Verse]
Νοσταλγία, τι αστείο αίσθημα
Νιώθω λίγος από τα συναισθήματα που έχω αποκαλύψει
Είναι κάνε ή πέθανε, δε πηγαίνω με προθυμία
Αλλά όταν έρθει η ώρα, τυλίξτε με άσπρα σεντόνια
Ραπάρω αυτό, το λέω για τη ψυχική μου υγεία
Οποιαδήποτε η καταστροφή, το έκανα αυτό για τον εαυτό μου
Γάμα όλες σου τις φαντασίες
Είσαι φίδι, έπεσες από τη σέλα
Προτιμώ να μιλώ σε αναλογίες
Μπούχτισα με όλη αυτή τη δουλειά
Και δε μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν πέρα από την οικογένειά μου
Δε ξέω τι έρχεται μετά
Το νεκρό σκίσιμο, που ποτέ δε μου λείπει
Το μυαλό μου ζει με τη κάνναβη
Μπορώ να αντισταθώ στη μαύρη άβυσσο;
Αφήνω ένα σημάδι σε αυτό χωρίς κάποια αρχή, απλά υπάρχω
Το μυαλό μου είναι σε ένα μπλουζάκι φυλακής
Και ανά φορές σε σκαλί φυλακής
Δεν υπάρχει κάτι σωστό που νιώθω να έχει μείνει
Δεν υπάρχει φως και οι θέσεις μου είναι κολλημένες
Και ποια ζωή πρέπει να επιλέξω να πάρω
Τι έχει απομείνει; Είναι φήμες, ανταλλακτικές;
Είναι φήμες που πρέπει να αντιμετωπίσουμε
Προτιμώ νωρίτερα παρά μετά την αποκάλυψη
Έχω δει ηθοποιούς μετά τα BAFTA* να είναι πιο ετερόφυλοι
Εννοώ κάτω από το βαρέλι
Τους ακούω να τραγουδάνε, είναι τα ίδια κάλαντα
Προσπαθούν να σπιντάρουν σε μία μακρά πορεία, Mo Farah**
Προσπαθούν να φτιάξουν αυτό που έχει χαλάσει καιρό, μην παιδεύεστε
Δεν υπάρχει κάτι άλλο, αυτές οι σκέψεις κλείνουν, οι περισσότεροι μας αγαπούν
Θέλω να σε κοιμίσω, αλλά ακόμη ο ύπνος είναι θάνατος, ξάδελφος
Οπότε δυο βδομάδες δεν είναι μακριά, είναι;
Ναι, είναι μια προσπέραση, δεν πατάω το κουμπί προς τα πίσω αναζήτησης
Απλά βλέπω τη ζωή μου να περνά και κρατάω τους σωστούς δεσμούς
[Chorus]
Κανένας, κανέναςς-ααας δεν με ακούει
Κανένας, κανέναςς-ααας δεν με ακούει
Κανένας, κανέναςς-ααας δεν ακούει
Κανένας, κανέναςς-ααας δεν με ακούει
Κανένας, κανέναςς-ααας δεν με ακούει