— E sóngo, st' uócchie miei na funtanèlla
cu nu zampillo 'e làcreme d'ammóre.
Io m' èra miso cu na brunettèlla
ca ditto 'n fatto s'arrubbaie stu còre.
Mo s' è spezzata chélla catenèlla,
dint' 'o bicchiére s' è seccato 'o scióre!
Mo s' è scurdata 'e me chélla ‘mpesèlla:
còre 'e fémmena è còre ngannatóre!
Quanto vurria sapè c'ha guaragnato
sta piccerélla a farme stu dispiétto...!
Io stéva nciélo, e ntèrra m'ha menato.
Io stéva 'o llustro e m' ha rummaso 'o scuro;
e vaco mo, sènza truvà arriciétto,
cómm' a nu cane spiérzo, muro muro.