Οι τοίχοι ξέρουν ότι αγαπηθήκαμε
οι γκρεμισμένες πόρτες μας είδαν
όλα αυτά τα Σάββατα που υποκρίνομαι ότι διασκεδάζω
με έπαιρνε ο ύπνος όπως τα μωρά στο χαλί
δεν ήξερα ότι είχα και δωμάτιο
ένα φιλί τότε διαρκούσε όσο οι δίσκοι των Pink Floyd
αγαπηθήκαμε τόσο πολύ που κηρύξαμε πόλεμο…
Θα ‘θελα να σου γράψω κάτι όμορφο
αλλά είναι ένα τραγούδι χωρίς νόημα
για μας η ταινία τελείωσε
θα ‘θελα να σου πω αντίο αλλά
ακόμα κι αυτό είναι ανώφελο
δεν καταλαβαίνεις ότι είναι οι τίτλοι…
Την ταινία μας θα ‘θελα να τη δω ξανά
δυστυχώς δεν υπάρχει σε βίντεο…
είχες μια σκηνή στην οποία με έβριζες και εγώ γελούσα
μου έλεγες ότι αν δεν ηρεμήσω, θα με πετάξεις απ’ το παράθυρο
Θα ‘θελα να σου γράψω κάτι όμορφο
αλλά είναι ένα τραγούδι χωρίς νόημα
για μας η ταινία τελείωσε
θα ‘θελα να σου πω αντίο αλλά
ακόμα κι αυτό είναι ανώφελο
δεν καταλαβαίνεις ότι είναι οι τίτλοι του τέλους;
Κανείς δε με κράτησε στην αγκαλιά του χθες
νομίζω ότι μάζεψα περίπου 300 χθες
αυτό το μικρό σπίτι έγινε ψυγείο
αν μπορούσα να βρω μια μακριά τρίχα απ’ τα μαλλιά σου,
το καφέ ρουζ σου ή το μέικαπ που φοράς κάθε μέρα…
θα με ζέσταινε ακόμα, θα με ζέσταινε ακόμα…
Παραδέξου ότι είναι ένα ανόητο τραγούδι
παραδέξου ότι κι εμείς ήμαστε…
Δυο καρδιές θα εξακολουθούν να γυρίζουν την ίδια ταινία για πάντα
αυτός ο κόσμος μοιάζει να είναι γεμάτος μόνο από ανόητους που έχουν αγαπηθεί
Θα ‘θελα να σου γράψω κάτι όμορφο
αλλά είναι ένα τραγούδι χωρίς νόημα
για μας η ταινία τελείωσε
θα ‘θελα να σου πω αντίο αλλά
ακόμα κι αυτό είναι ανώφελο
δεν καταλαβαίνεις ότι είναι οι τίτλοι του τέλους;