Δεν μου βγαίνουν οι λέξεις
για να σου εκφράσω ότι σ'αγαπώ.
Δεν ξέρω πως να σου εξηγήσω
αυτό που με κάνεις να νιώθω.
Σαν να ήταν το καλοκαίρι
και ο χειμώνας δεν υπήρχε,
σαν να σταματούν όλα.
Και με αυτό το χαμόγελο, που αλλάζει την ζωή,
κοίταξες ως εδώ.
Και δεν μπορώ πια να σκέφτομαι
ότι δεν είσαι εσύ αυτή που με αγαπάει.
Και πώς να σε κοιτάξω
σε αυτά τα μάτια που με αφήνουν στον Ιανουάριο,
όταν ξέρω ότι δεν είναι δικά μου και πεθαίνω;
Το πεπρωμένο δεν θέλει να μας δει να συνεχίζουμε.
Και πώς να σου πω
ότι δεν θέλω αυτή η αγάπη να είναι περαστική,
ότι σύντομα έρχεται η μέρα και εγώ σε περιμένω;
Το πεπρωμένο δεν χρειάζεται να μας ενδιαφέρει.
Δεν ξέρω πως να είμαι ο εαυτός μου
αν δεν είσαι στο πλευρό μου.
Θα γίνουν μεγάλοι αυτοί οι μήνες
αν δεν είσαι μαζί μου.
Και με αυτό το χαμόγελο που ποτέ δε ξεχνιέται,
ήρθες και σε είδα και δεν μπορώ να αντέξω
ότι δεν είσαι εσύ αυτή που με αγαπάει.
Και πώς να σε κοιτάξω
σε αυτά τα μάτια που με αφήνουν στον Ιανουάριο,
όταν ξέρω ότι δεν είναι δικά μου και πεθαίνω;
Το πεπρωμένο δεν θέλει να μας δει να συνεχίζουμε.
Και πώς να σου πω
ότι δεν θέλω αυτή η αγάπη να είναι περαστική,
ότι σύντομα έρχεται η μέρα και εγώ σε περιμένω;
Το πεπρωμένο δεν χρειάζεται να μας ενδιαφέρει.
Και πως να σε ξεχάσω,
αν η ζωή μου έμαθε ότι πρώτα είσαι εσύ;
Δεν με ενδιαφέρει η απόσταση, εγώ σ'αγαπώ
και στο τέλος ξέρω ότι θα είσαι στο πλευρό μου.
Θα σε περιμένω!
Όταν κάποιος αγαπάει πραγματικά δεν υπάρχει ο χρόνος
και σου ορκίζομαι ότι δεν είναι το τέλος του παραμυθιού.
Το πεπρωμένο δεν μπορεί να μας χωρίσει.
Πώς να σε κοιτάξω;