Ayıramıyorum,
Gözlerimi yüzünden
Ve gülüşmelerimizi
Üzüntümün suyuyla
Yıkayacak olan
Kötü bir fırtına gibi
Kendini şimdiden ilan eden
Yarını düşünmeden edemiyorum
Kalbim yırtık
Ve anlamakta zorlanıyorum
Söylediğin kelimelerin
Veda demek olduğunu
Görmeden bakıyor
Duymadan dinliyorum
Hüzün, beni yakalıyor
Sessizce ayakta iken
Geçmişi düşlüyorum
Şimdiki zaman seni alıp götürürken,
Bana elini sıkmaktan
Başka bir şey kalmıyor
Saklamak isterdim onu
Aşklarımız ölmüş ama
Kalbimden iki adım ötede
Çok uzaktasın artık
Bitti bitti bitti bitti bitti bitti bitti
Mümkün mü
Bunca yer tutan
Bunca sevinç veren bir mutluluğun
Aşkın bize yaşattığı
En küçük anının
İzine kadar bile
Yaşamından silerek
Sonsuza dek yok olması
Nasıl yapsam bilmiyorum
Ne diyeceğimi de bilmiyorum,
Son bir kez
Güçlü görünmek istiyorum,
Göz kenarlarında yaşlar
Gülümsemeye zorluyorum kendimi
Seni kandıramayan
Zoraki bir gülümseme ile
Ölmek için çok korkak
Yaşamaktan oldukça ürkek
Unutuşa güveniyorum
Huzur bulmak için
Gelecek yıllarda
Alışmam gerekecek
Sesinin duyulmadığı günlere
Teninin olmadığı gecelere.
Bitti bitti bitti bitti bitti bitti bitti…