Δε μπορώ να ξεκολλήσω
Τα μάτια μου από το πρόσωπό σου
Και δε μπορώ παρά
Να σκέφτομαι το αύριο
Που φαντάζει ήδη
Σαν μια άσχημη καταιγίδα
Που θα ξεπλύνει τα γέλια μας
Στο νερό της θλίψης μου
Η καρδιά μου έχει σκιστεί
Και είναι επώδυνο να καταλαβαίνω
Πως τα λόγια που λες
Σημαίνουν όλα αντίο
Κοιτώ χωρίς να βλέπω
Ακούω δίχως να αντιλαμβάνομαι
Η στενοχώρια με εκπλήσσει
Στεκούμενη σιωπηλή
Ονειρεύομαι το παρελθόν
Ενώ το παρόν σε παίρνει
Ώστε να μη μου μένει πια τίποτα
Παρά να σου σφίξω το χέρι
Θα ήθελα να το κρατήσω
Όμως η αγάπη μας έχει πεθάνει
Σε απόσταση αναπνοής από την καρδιά μου
Είσαι ήδη τόσο μακριά
Τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε
Μπορεί άραγε η μεγάλη ευτυχία
Που καταλάμβανε τόσο χώρο
Κι έδινε τόση χαρά
Να χάνεται για πάντα
Σβήνοντας από τη ζωή σου
Μέχρι και το τελευταίο ίχνος
Την απειροελάχιστη ανάμνηση
Που μας έφτιαξε η αγάπη
Δεν ξέρω πώς να το κάνω,
Και δε γνωρίζω τι να πω
Θέλω να φανώ δυνατός
Μια ύστατη φορά
Με δάκρυα στις άκρες των ματιών
Αναγκάζω τον εαυτό μου να δείξει
Ένα βεβιασμένο χαμόγελο
Που δε σε ξεγελά
Πολύ δειλός για να πεθάνω
Παρότι φοβάμαι να ζήσω
Υπολογίζω στη λήθη
Για να βρω ανάπαυση
Θα πρέπει να συνηθίσω
Κατά τα χρόνια που ακολουθούν
Σε μέρες χωρίς τη φωνή σου
Σε νύχτες δίχως το δέρμα σου
Τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε τελείωσε...