این کوچه ها با غم و درد برادر میشن
زخما خوب نمیشن (بهبود پیدا نمیکنن)
سنگ قبرهاشون رو نگاه کن
خاک خونی میشه
اگه دیوارا زبون داشته باشن و حرف بزنن
تاریکی, قصه غم انگیز و تلخ منو در بر میگیره
با درد و رنج فهمیدم تا داغ نزنی زخمش خوب نمیشه و خونش بند نمیاد
ببین زخمم یه چاره بود،نتونستم به کسی بگم
با اشک هام گل های پژمرده رو دوباره شکوفا کردم
چنتا درو بستم،چند تا جام شراب رو شکستم
حتی اگه به زبون نیارم عقل و فکرم فریاد میزنه
حرف هام همونقدری بود که میتونست گوش کنه ؟
از سنگینی بار ناگفته هام کمرم درد گرفت
اگه داد میزدم, صدام موهاش رو نوازش میکرد ؟
وقتی دریا چشم هات رو ترک میکرد
بادبانهای من لب دریا با اقیانوس در تضاد بودن
وقتی قلبم که با تو تکمیل میشد, تو مُشتت بود
هر ذره از وجودم در اُفقت, مثل آفتاب غروب کرد
وقت داره تموم میشه, چند ساعت مونده به مچم
عقلم تیره و تار شد, خونه ام زیر خاکِ قبره
سایه ها رو سنگ مصلا با طبیعت قاطی میشن
دیوارایی که دارن روم خراب میشن, انگار از سنگ قبرن
این کوچه ها با غم و درد برادر میشن
زخما خوب نمیشن (بهبود پیدا نمیکنن)
سنگ قبر ها رو نگاه کن
خاک خونی میشه
اگه دیوارا زبون داشته باشن و حرف بزنن
قصه غم انگیزه من رو تاریکی دوباره در بر میگیره...
نفسی که میکشیدم, مثله پشت چاقو بود
قفسه سینه شکسته ام همیشه پر از درد و غم بوده
آرزوهام یه چیزی بین مرگ و زندگیه, مثل کابوس میمونه
این خاک رو میکَنم , دست هام غرق خونه
حتی اگه خودت رو هم فدا کنی, چیزهایی که از دست دادی, برنمیگرده
نه من جهنمم و نه چوکور (گودال) بهشت منه
این دوران اگه عوض هم بشه, لبخند های تلخ و غمناکم کافی نیست
روز برگشتن من, روز تموم شدن این قیامته
وقتی دریا چشم هات رو ترک میکرد
بادبانهای من لب دریا با اقیانوس در تضاد بودن
وقتی قلبم که با تو تکمیل میشد, تو مُشتت بود
هر ذره از وجودم در اُفقت, مثل آفتاب غروب کرد
وقت داره تموم میشه, چند ساعت مونده تا (به) مچم
عقلم تیره و تار شد, خونه ام زیر خاکِ قبره
سایه ها رو سنگ مصلا با طبیعت قاطی میشن
دیوارایی که دارن روم خراب میشن, انگار از سنگ قبرن
این کوچه ها با غم و درد برادر میشن
زخما خوب نمیشن (بهبود پیدا نمیکنن)
سنگ قبر ها رو نگاه کن
خاک خونی میشه
اگه دیوارا زبون داشته باشن و حرف بزنن
قصه غم انگیزه من رو تاریکی دوباره در بر میگیره...