Şey gibi olsun istiyorum, dağılmış
Çok özgüvensizim
Sanırsam içemeden öleceğim
Ve kimin beni sevip seni sevmediği haberlerine
Çok takılmışım
Ve o kadar yoruldum ki
İşimi bırakıp, yeni bir hayata başlayabilirim
Ve çok hayal kırıklığına uğrayacaklar
Çünkü eğer söndürebilecekleri biri değilsem kimim ben
Ve on yedi yaşımdan bıktım
Benim lanet olasıca gençlik hayallerim nerede?
Ve eğer birisi daha
“Gençliğinin tadını çıkar” derse ağlayacağım
Ve kendim için bir şey yapmıyorum
Çok gerginim ve hiçbir şey yardımcı olamaz
Ve keşke bunu daha önceden yapsaydım
Ve keşke insanlar beni daha çok sevseydi
Tek yaptığım elimden gelenin en iyisiydi
Aldığım taktir bu mu?
Aşırı derecede mutsuz olmak
Bunların altın yıllar olduğunu söylüyorlar
Ama ben ortadan kaybolabilmeyi diliyorum
Yetersizlik hissi ağır basıyor
Tanrım, burası çok acımasız
Saki kimse beni istemiyormuş gibi hissediyorum
Ve bu kadar alıngan olmaktan nefret ediyorum
Sadece iki tane gerçek arkadaşım var
Ve son zamanlarda gergin bir enkazım
Çünkü sevmediğim insanları seviyorum
Ve yazdığım her şerkıdan nefret ediyorum
Ve havalı değilim, ve zeki değilim
Ve paralel park dahi yapamıyorum
Tek yaptığım elimden gelenin en iyisiydi
Aldığım taktir bu mu?
Aşırı derecede mutsuz olmak
Bunların altın yıllar olduğunu söylüyorlar
Ama ben ortadan kaybolabilmeyi diliyorum
Yetersizlik hissi ağır basıyor
Tanrım, burası çok zalim
(Gerçekten hayatının tadını çıkartıyor)
Egom kırık, kalbim kırık
Ve Tanrım nereden başlayacağımı dahi bilmiyorum