من میخوام این باشه، شلوغ
من خیلی بی اعتماد به نفسم، فکر میکنم
که قبل اینکه بنوشم میمیرم
و من خیلی درگیر خبرا شدم
که کی از من خوشش میاد و کی از تو بدش میاد
و من انقدر خستم که ممکنه
شغلمو ول کنم، یه زندگی جدیدو شروع کنم
و همه اون ها خیلی نا امید میشن
چون اگه شاهکار نباشه من دیگه کیم؟
و من از هفده سالگی خیلی خستم
رویاهای لعنتی نوجوونیم کجان؟
اگه یکی یه بار دیگه بهم بگه
"از جوونیت لذت ببر"، گریه میکنم
از خودم دفاع نمیکنم
نگرانم و هیچ چیز نمیتونه کمکی کنه
و ای کاش قبلا اینکارو میکردم
و کاش مردم منو بیشتر دوست داشتن
تمام کاری که کردم اینکه تمام تلاشمو کردم
و این مدل تشکر نصیبم میشه؟
بد نارحتم
اونا میگن این سال های طلاییه
ولی من آرزومه که بتونم ناپدید بشم
خودآزاری خیلی سختگیرانست
خدا، این بیرون خیلی ظالمانه ست
حس میکنم هیچکس منو نمیخواد
و از جوری که تصور شدم متنفرم
فقط دوتا دوست واقعی دارم
و جدیدا، یه داغون نگرانم
چون از آدمایی که خوشم نمیاد، خوشم میاد
و از همه آهنگایی که نوشتم بدم میاد
و باحال نیستم، و باهوشم نیستم
و حتی نمیتونم پارک دوبل برم
تمام کاری که کردم اینکه تمام تلاشمو کردم
و این مدل تشکر نصیبم میشه؟
بد نارحتم
اونا میگن این سال های طلاییه
ولی من آرزومه که بتونم ناپدید بشم
خودآزاری خیلی سختگیرانست
خدا، این بیرون خیلی ظالمانه ست
(اون واقعا اوقات خوبی داره)
یه خودِ شکسته داره، قلب شکسته
و خدا، حتی نمیدونم از کجا شروع کنم