Τώρα η ώρα σου ήρθε, ατσάλινη καταιγίδα απ' τον ουρανό
Πόλεμοι φόνοι ήρθαν ξανά, αν πεθάνεις τυχερός.
Το πεπρωμένο δεν σώζεται πια, μάταιες βρισιές κατάρες.
Ξεχασμένος θα είσαι μια ζωή κάνεις δεν θα σε ξέρει
Όταν η μουσική αλλάξει όλα θα καταστραφούν
Οι πόλεις πια ερειπωμένες, τις κραυγές όλοι ακούν.
Ο φόνος είναι τώρα ο νόμος, επιλογές των πρώτων.
Χάος πια κυριαρχεί
Στην αδελφότητα των ανθρώπων.
Την αλήθεια δεν θα μου κρύψετε, βλέπω μες' την καρδιά σας.
Ζήλια απληστία κάθε ισότητα, κι σκοτεινές οι ώρες σας.
Βουνά στην γη βυθίζονται κι η γη στην κόλαση. Πίστη σε κάτι ψευτοπροφήτες, κανείς το ξόρκι δεν θα πεί.
Τέρατα κυριαρχούν φοβάσαι να καταλάβεις;
Θα κρίνεσαι μια ζωή σίγουρα θα κρεμαστείς
Στην ξυσμένη μιζέρια πια ζούμε, στο τέλος αυτοκτονούμε
Και τα παιδιά μας σκοτώνουμε στην αδελφότητα των ανθρώπων.
Αίματα στα χέρια μας καμιά ελπίδα να τα δούμε καθαρά
Η ιστορία μυστήριο τι σημαίνει για εσένα;
Σφαγές κι εμείς πολεμιστές, μαζί με εσάς και εγώ νεκρός όπου σταθώ .
Κληρονομιά μας είναι η τρέλα στην αδελφότητα των ανθρώπων
Χειρότεροι απο ζώα πια, διψάμε για το αίμα. Την μοίρα μας σε τρελούς αφήνουμε ο θρίαμβος της θέλησης. Φόνοι για το χρήμα και για αυτό καταραμένοι
Ιός εμείς στον κόσμο αυτόν που ζεί η αδελφότητα των ανθρώπων