Einsam ho gret, den vakraste av alle
Fanga og låst I ei sorg ingen skjøner
Gleden forsvann langt, langt der ute
Ei brennande lyst, en ingen håp
Ho lengtar heim, men finn ingen veg
Ein sorgfull lagnad gøymt bak eit smil
Mardol du fagre for fred du blei ofra
Du solgte din lekam, men fann ingen trøyst
Det som glimrar gjer ikkje fred for deg
Gern du ga deg hen, og slokka mangt
Eit begjær. Men, framleis drypp
Det om natta gull frå dine auge
Frøya, od skal du finna når alt er forbi
Då skal du bli sluppen fri
Inntil den dag finn du inga trøyst
Sjøl ikkje I glitrande Brisinghamen