გარეთ
შემოდის შიგნით
მისი კანის გავლით.
გარეთ ვყოფილვარ ადრე
მაგრამ ამჟამად შიგნით არის უფრო უსაფრთხო.
წუხელ ცაში,
ისეთი კაშკაშა სინათლე.
ჩემი რადარი საფრთხეს მატყობინებს
მაგრამ ჩემი ინსტინქტები მეუბნებიან გავნაგრძო
სუნთქვა
("ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე, აისუნთქე, ამოისუნთქე...")
სუნთქვა,
ჩავისუნთქავ დედაჩემს,
ჩავისუნთქავ ჩემს უსაყვარლესს,
სუნთქვა,
ჩავისუნთქავ მის ნიკოტინს,
ჩავისუნთქავ დაცემას.
ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე, აისუნთქე, ამოისუნთქე.
ჩვენ დავკარგეთ ჩვენი შანსი.
ჩვენ ვართ პირველები და უკანასკნელები,
ოჰ,
აფეთქების შემდეგ.
პლუტონის ნამცეცები
კიაფობენ ყველა ფილტვში.
მე მიყვარს ჩემი
უსაყვარლესი, ოჰ,
ყველა და ყველგან,
მხოლოდ უმეცრებმა გაანადგურეს ის.
შენ და მე
ვიცოდით რომ სიცოცხლე თავად არის
სუნთქვა
("ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე, აისუნთქე, ამოისუნთქე...")
სუნთქვა,
ჩავისუნთქავ დედაჩემს,
ჩავისუნთქავ ჩემს უსაყვარლესს,
სუნთქვა,
ჩავისუნთქავ მის ნიკოტინს,
ჩავისუნთქავ დაცემას.
ჩაისუნთქე, ამოისუნთქე, აისუნთქე, ამოისუნთქე.
("ამოსუნთვა!")
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
ოჰ, გთხოვთ!
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
მასუნთქეთ!
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
ოჰ, სწრაფად!
"უმისოდ ყველანი მოვკვდებით!"
ჩაისუნთქეთ ღრმად!
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
დამიტოვეთ რამე სასუნთქად!
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
ოჰ, დამიტოვეთ რამე სასუნთქად!
"რას ვიზამთ მის გარეშე?"
ოჰ, ღმერთო, დაგვიტოვე რამე სასუნთქად!
უმისოდ ყველანი მოვკვდებით
ოჰ, სიცოცხლე არის - სუნთქვა.