Hatıralar tüketiyor, yaralarımı açar gibi.
Yine kendimi parçalıyorum,
Hepiniz sanıyorsunuz ki;
Burada, odamda güvendeyim
Tekrar başlamayı denemediğim sürece.
Ben o kişi olmak istemiyorum, daima savaşın bulduğu(kişi).
Çünkü aslında fark ettim ki kafası karışık olan benim.
Neyin, uğruna savaşmaya değeceğini
Ya da neden çığlık atmak zorunda olduğumu bilmiyorum.
Neden ayartıldığımı,
Ve aslında öyle kastetmediğim şeyleri söylediğimi bilmiyorum.
Neden bu hale geldiğimi bilmiyorum.
Bunun sağlıklı olmadığını biliyorum.
Bu yüzden bu alışkanlığı bırakıyorum.
Bu gece bu alışkanlığı bırakıyorum.
Tedavimi yanıma alıp,
Nazikçe kapımı kilitliyorum.
Nefesimi düzeltmeye çalışıyorum.
Hiç yapmadığım kadar canımı yakıyorum.
Başka bir seçeneğim kalmadı.
Ben o kişi olmak istemiyorum, her zaman savaş arayan.
Çünkü aslında fark ettim ki kafası karışık olan benim.
Neyin, uğruna savaşmaya değeceğini
Ya da neden çığlık atmak zorunda olduğumu bilmiyorum.
Neden ayartıldığımı,
Ve aslında öyle kastetmediğim şeyleri söylediğimi bilmiyorum.
Neden bu hale geldiğimi bilmiyorum.
Bir daha asla iyi durumda olmayacağım...
Bu yüzden bu alışkanlığı bırakıyorum.
Bu gece bu alışkanlığı bırakıyorum.
Bunu duvarlara yazacağım,
Çünkü kabahat bende.
Bir daha asla kavga etmeyeceğim,
Ve bu şekilde bitecek.
Neyin, uğruna savaşmaya değeceğini
Ya da neden çığlık atmak zorunda olduğumu bilmiyorum.
Ama şimdi sana aslında ne demek istediğimi göstermek için bir berraklığım var.
Neden bu hale geldiğimi bilmiyorum.
Bir daha asla iyi durumda olmayacağım...
Bu yüzden bu alışkanlığı bırakıyorum.
Bu alışkanlığı bırakıyorum.
Bu gece bu alışkanlığı bırakıyorum.