Si një molë në flakë
Jam i hipnotizuar
E sikur gurë
Jam i paralizuar sepse nuk mund të shikoj tutje.
E gjete rrugën tënde nën lëkurën time
Dhe unë mundohem të mos të të dua
Por e urrej mënyrën se si vazhdoj e dorëzohem
Në ty, ashtu si çdoherë
Pa marr parasysh sa mundohem
Ose ndoshta mund të jetë
Se ti je pseë e imja
Që më mban gjallë?
Si mund ta thej magjinë që më mban nën të,
jam aq i mvarur nga dhimbja
Kam helmin tënd që më rjedh në vena.
Mënyra se si më fut mbrenda
Mënyra se si më pyrtyp
Mënyra se si më pështyn
Unë vazhdoj të kthehen, nuk mund të mar mjaft
Nuk mund të shkoj pa ty.
Mund të të lufotj deri në fund
Por do të të humb ty nëse fitoj
Andaj do të vazhdoj të dorëzohem
Në ty, ashtu si çdoherë
Pa marr parasysh sa mundohem
Ose ndoshta mund të jetë
Se ti je pseë e imja
Që më mban gjallë?
Si mund ta thej magjinë që më mban nën të,
jam aq i mvarur nga dhimbja
Kam helmin tënd që më rjedh në vena,
Mënyra se si më fut mbrenda
Mënyra se si më pyrtyp
Mënyra se si më pështyn
Unë vazhdoj të kthehen, nuk mund të mar mjaft
Nuk mund të shkoj pa ty.
Kjo ndjenjë është larg kthjelltësisë,
Është burkuri thellë e gropuar mbrenda
Ti je e vetmja që më ngrit lart,
Dhe e di se është lart fundit,
Ashtu siç e shikoj, ti je pjesa ime
që më mban gjallë.
Si mund ta thej magjinë që më mban nën të,
jam aq i mvarur nga dhimbja
Kam helmin tënd që më rjedh në vena.
Mënyra se si më fut mbrenda
Mënyra se si më pyrtyp
Mënyra se si më pështyn
Unë vazhdoj të kthehen, nuk mund të mar mjaft
Nuk mund të shkoj pa,
Mënyra se si më fut mbrenda
Mënyra se si më pyrtyp
Mënyra se si më pështyn
Unë vazhdoj të kthehen, nuk mund të mar mjaft
Nuk mund të shkoj pa,
Unë vazhdoj të kthehen, nuk mund të mar mjaft
Nuk mund të shkoj pa, ty.