بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم
دل به تو دادم
در دام افتادم
از غم آزادم
دل به تو دادم، فتادم به بند
ای گل بر اشك خونینم بخند
سوزم ز سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز
چه شد آن همه پیمان
که از آن لب خندان
بشنیدم و هرگز خبری نشد از آن
کی آیی به برم
ای شمع سحرم
در بزمم نفسی
بنشین تاج سرم
تا از جان گذرم
نشسته بر دل غبار غم
زان که من در دیار غم
گشته ام غمگسار غم
امید اهل وفا تویی
رفته راه خطا تویی
آفت جان ما تویی
بردی از یادم
دادی بر بادم
با یادت شادم
دل به تو دادم
در دام افتادم
از غم آزادم
دل به تو دادم، فتادم به بند
ای گل بر اشك خونینم بخند
سوزم ز سوز نگاهت هنوز
چشم من باشد به راهت هنوز
چه شد آن همه پیمان
دل به تو دادم
چه شد آن همه پیمان
دل به تو دادم
در دام افتادم
دادی بر بادم
بردی از یادم
در دام افتادم
بردی از یادم