بوی گل آید از نسیم کویت دل به رقص آید همچو تار مویت
چون شود جلوه گر شاهد گل ناله ها خیزد از نای بلبل
در سرم بُوَد سودای دل ساقیا بده مینای می در گلشن
کو قدح که نوشم پای گل چهرهٔ تو بوسم جای گل ماه من
بی سبوی می روز و شب مدهوشم کز شراب نوشین لبت پیاله نوشم
جلوهٔ روی دل فریبت بهار جان پرور من گرمی آتشین نگاهت مِی من و ساغر من
گلبن مراد من تویی تویی نگارا دوری از من مکن مکن خدا را
همچو گل می سوزم همچو نی می نالم بی تو یارا
موج غم جلوه گر از نگاهم چارهٔ درد خود از تو خواهم