بن‌بست [Bonbast]

میون این همه کوچه که به هم پیوسته

کوچه‌ی قدیمی ما، کوچه‌ی بن‌بسته

میون این همه کوچه که به هم پیوسته

کوچه‌ی قدیمی ما، کوچه‌ی بن‌بسته

دیوار کاگلی یه باغ خشک که پر از شعرای یادگاریه

بین ما مونده و اون رود بزرگ که همیشه مثل بودن جاریه

صدای رود بزرگ، همیشه تو گوش ماست

این صدا لالایی خواب خوب بچه‌هاست

کوچه، کوچه اما هرچی هست، کوچه‌ی خاطره‌هاست

اگه تشنه‌ست، اگه خشک، مال ماست، کوچه‌ی ماست

توی این کوچه به دنیا اومدیم، تو این کوچه داریم پا می‌گیریم

یه روزم مثل پدربزرگ باید تو همین کوچه‌ی بن‌بست بمیریم

اما ما عاشق رودیم، مگه نه؟ نمی‌تونیم پشت دیوار بمونیم

ما یه عمره تشنه بودیم، مگه نه؟ نباید آیه‌ی حسرت بخونیم

نباید آیه‌ی حسرت بخونیم

دست خسته‌مو بگیر تا دیوار گلی رو خراب کنیم

یه روزی، هر روزی باشه، دیر و زود

می‌رسیم با هم به اون رود بزرگ

تنای تشنه‌مونو می‌زنیم به پاکی زلال رود

دست خسته‌مو بگیر تا دیوار گلی رو خراب کنیم

یه روزی، هر روزی باشه، دیر و زود

می‌رسیم با هم به اون رود بزرگ