Iomete longe daŭris ĝis kiam vi realvokis.
Kio okazis, ĉu la vivo stresis ankaŭ vin?
Ĉiu reiris laŭ sia vojo
Je la konata 14-a de la monato.
Nek je florojn nek je kukon mi sentas emon,
Mi ĉiukaze malsanas pro sopiro je vi.
Vi ja foriros je la unua ebleco.
Aferoj ne bone iras inter ni, tial ne diru sensencaĵojn
Ne diru sensencaĵojn al mi
Ne diru sensencaĵojn al mi
Mi denove mergiĝos en fantaziojn
Kaj foriros.
(Ke) vi tre mankas al mi,
Mi skribos kaj forviŝos.
Unu tago bonas, unu tago malbonas,
Mi perdos kontakton kun mi.
Ne, sen vi, tute sola
mi tre, treege bonfortos.