Άγγελε της γαλάζιας χαραυγής
με το φως του ήλιου στην παλάμη σου
Εσύ που φέρνεις τη μέρα, το φιλί της ζωής.
Απαλά, απαλά τα μάτια σου
όπου κοιτάξουν ξεφυτρώνουν κοσμήματα, δροσοσταλίδες καίγονται.
Εσύ που φέρνεις τη μέρα, το φιλί της ζωής.
Όμως, παλεύοντας να κρατηθώ
χωρίς να γνωρίζω από που έρχομαι
δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ να σε δω
Παρόλο που ξέρω πως το πρόσωπό σου είν'εκεί
Ενα γυμνό τοπίο βλέπω μόνο
ένας απλός άνθρωπος είμαι μόνο
που ζει όπως ξέρει τη ζωή του
αλλά ο κόσμος είναι άνω-κάτω.
Άγγελε της γαλάζιας χαραυγής, φύλακα του φωτός
Μοιράσου την ανατολή σου, δώσε μου το φως μου
Εσύ που φέρνεις τη μέρα, το φιλί της ζωής.
Όμως, παλεύοντας να κρατηθώ
χωρίς να γνωρίζω από που έρχομαι
δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ να σε δω
Παρόλο που ξέρω πως το πρόσωπό σου είν'εδώ
Ενα γυμνό τοπίο βλέπω μόνο
ένας απλός άνθρωπος είμαι μόνο
που ζει όπως ξέρει τη ζωή του
σ'ενα κόσμο που είναι άνω-κάτω.